Патував во Чудните Сказанија

Од сите паднати ѕвезди научив повеќе

За земните места и непознатите далечини

За сите премолчени милосрдија

Но и за непознатото писмо,кое се чита со затворени очи

Кога ќе почнеа да глаголат,врисоците и тажаленките молк ги прекриваше

И не бегаше тогај Животот,зошто веруваше во сказанијата

Одвреме навреме ќе се огласеше Буф,и ќе се препокриеше со темнина

А Јас

Јас патував во тие чудесни сказанија,врзуваќи ја сопствената сенка со девет кругови

Потоа се провлекував до пустина каде испарував,оставаќи ја душата да се врати

И бездушен и бескрвен го гледав целиот пеколен свет како се раскинува

И таму позади сите пустини,видов Други Богови и црна чума

Но и таму земјата се отвараше,и лакомо лапаше и грешници и верници

Но и таму кога ќе ги обземе сонот,некои стануваа пленици на кошмари

Водата Света малку лута беше,онаа од која капе и крв

И таму оние безгласните во животот,не сваќаа што се случува со нив

И станав под тие ѕвезди трагач по дивини,каде го оставав својот чемер

Гледаќи ги вистините како стануваат замрсени

Како што слушнав

Тие кои и во ова не веруваат

Недозреани,и тие и нивните сенки

Стојат со заплеткани нозе,несакаќи барем да учат од паднатите ѕвезди