За да ти се восхитувам
Дозволими до душата твоја да допрам
И секој миг со Маѓија да го создавам
Но, се додека сакаш
На ликот твој да се радувам
Чемерите ќе се раѓаат во секој мој ден
Ах Ти
Која чекориш кон срцето
Сакаќи во роб да го сториш
И со сиџири невидливи да го врзиш
Не ме допирај со празнината која ти се залепила на прстите
Зборуваше вака секогаш
Гласот кој тажен беше
Потажен од сите тажни луѓе
Кои одеа со наведнати глави по улицата
Која немаше никогаш крај
Нема коментара:
Постави коментар