Стравот стана нашата иднина
Отровот нашата храна
Додека пукнатините на свеста ги полниме со туѓата болка
И пробај тогаш да сакаш
Одиш до дното
И шепотиме без сјај во очите
Додека скитаме небаре сме сенки
Оставаќи трага на постоење
Само врз валканите чаши
Каде пелинот ни го сервираат
Ден денови
Само пресликани празни капки во потокот на времето
Зарем навистина ја избришавме
Изгравираната небесна вистина од нашата кожа
И оставивме ден денови
Да умираат побрзо од нас
Нема коментара:
Постави коментар