Се родивме кога се раѓаше времето во просторот
Заветуваќи се да се раѓаме повторно
И повторно да умираме
Се додека Љубовта не не повика Кај Себе
Се раѓавме со чекор во Иднината
И Мисла во Минатото
И
Живеев во Првиот Милениум
Гледаќи како Музиката го храни Небото и Земјата
Како ја мири водата
Како го милува оганот
Вториот Милениум мене ме хранеше со Поезиа
И во пустината додека скитав
И покрај реката додека одмарав
И кога бев на Врвот од Планината
Ама
Третиот Милениум го преспав
Ете така како секој Човек
Кој само стои на ветромината
Четвртиот Милениум
Ех,бесцелно го прошетав и го потрошив
Во Петиот Милениум
Само пиев вино
И со Курви Спиев
Гревовите им ги оставав на набожните
Шестиот Милениум
Проклетството ме стигна
Љубовта само утеха ми беше
И
Евеме сега во Седмиот Милениум
Со дилемава моја
Дали навистина постоењето мое
Ветриштата ќе го избришат
Или смрта ќе ме награди со осмиот Милениум
Нема коментара:
Постави коментар