Ако мојата тишина и твојата
тишина
Се прегрнат онака заљубено како
некогаш
Дали и понатаму ќе мислиме исто, како и сега
Дека дождот залудно паѓа.
Ако мојата душа и твојата душа
Заиграат на празниот булевар
некој непознат танц
Дали пеколот што го создавме самите
Ќе се распадне под светлината на
фенерите.
Молчиш зарем не
Молчам исто како и ти
Вдишуваќи го мирисот на Ванила
И,Надеваќи се дека повторно ќе се
стретенеме во некој сон.
А се што е недоречено
Останува и понатаму
Во нашата колекција од Болки
Која ете ја,виси во некое
непосакано утро.
Нема коментара:
Постави коментар