Ти не плачи,само
насмевнисе
И помисли за денот
Кога ќе се стретнеме
Таму каде што Сонцето
никогаш не заоѓа
И ноќта никогаш не доаѓа
Ете таму
Без да кажиме и само еден
збор
Само со прстите
Ветерот ќе го доприме
И со погледот ќе го
прашаме
Дали ова навистина е Љубов
Ти не плачи,само
насмевнисе
Сега е полноќ и тишина
Во која има Болка,Радост и
малку Тага
И безброј недефинирани
мисли
Родени во некој правлив
заборав
Каде исто лежеше тоа
прашање
Дали ова навистина е Љубов
Ти не плачи,само
насмевнисе
Зошто ме познаваш,и те
познавам
И кога сум уморен од
мислите
И кога чекориш од празнина
во празнина
Прашуваќи се
Дали ова е навистина Љубов
Нема коментара:
Постави коментар