Само бојата на сонот го даваше мирот
Додека чуството
Дека не сум во времето
И полека над времето летам
Додека животот
Небаре е дива капина се плеткаше низ дните
Невиде
Да ,ти никогаш не виде
Како се крши огледалото
Навестуваќи седум години тага
Невиде
Да ти никогаш невиде
Како пукаа ноќите од плачот
Остана
Во тој чуден сплет на чуства
Само бојата на сонот
Да го дава чуството на мир
Во целата тишина
Нема коментара:
Постави коментар