Попчето на Митрушеви

Додека `ртеа облаците над секојдневието,зад долгата недогледна линија на небото,од дланките на Антимон се отвараше новиот прозирен сон,кој ги носеше сите згрчени желби,кои до вчера малку плашливо чекаа под неговите клепки.

Малку изгледаше замаглено утрово,ама таква е годинава,што да се прави,не е баш како во пусто турско,некаде над главите да ти виси камшикот,та додека си ги отворил очите да му кажеш добредојде на денот,те ошинал Бегот преку очи..сега е малку подобро и порајат,оти му се верува само на Попот,е де,попот од Митрушеви..сега е малку мативода по нарав,ама кога ќе ги запее Божјите Оди,еее тогаш,тогаш и славејот ја веди главата,а тоа ветриштата што вијат небаре се гладни волци,ќе замолчат,и од пуста милина,ќе се свијат околу Попчето..та ќе почнат да му чепкаат во брадата,Пее Попчето на Митрушеви,а тие си играат,не им се нали палниот бре за ова..ги остава,некаги,и тие се како деца мали,ако ги пизмиш,акалото ќе ти го земат,викаше кога ќе го прашаат,зошто не ги мири,кога ја знае песната за нивното мирење..а очите,очите додека пееше,ќе болснеа,и болскаа исто као Деница што болскаше ..и на крај,набожно ќе ја сведеше главата кон земјата.

Ја стави книгата со Оди Боженствени во џебот,и започна да се пробива низ народот,некаде при крај на црквата му се испречи пред него Антимон,ширеќи ги своите празни дланки.

-Попе,ставиго на овие дланки твојот Свет Благослов,па неделава да фатам фитфиделија преку барата,доста ми е веќе што ја мерам планината горе,долу..и волците ме научиа,па и тие веќе не се плашат од мене..

-Ќе ти дадам,ќе ти дадам Благослов,само едно да знаеш,ако меурот на сите тие приказни за ветената земја,ти пукне таму,немој,клетви да фрлаш ни на Бога,ни на тие кои ти ги кажувале..ајде дојди со мене до олтарот...

Тргна напред Попчето на Митрушеви,по него Антимон со наведната глава,кога стигнаа пред олтарот,Антимон клекна на колена,и само со поглед вперен кон Крстот чекаше да го добие благословот..

-Оди Синко Антимоне,секаде каде што Светлината на Бога допира,но никогаш родот не го заборавај,оти небото со пламени облаци тогај ќе те облее,свадбарската песна раширија и преку водата,и веселисе заедно со Ангелите и дење и ноќе...оди и биди Благословен

Стана Антимонј,се прекрсти и замина молкум,и место збогум остави солззта да се срини тука на мраморот црковен.

Ете и Антимон замина,оставаќи ги старците да липаат со детски плач.и скриени веди во очите да ја колнат судбината.