Осудиме повторно и повторно

Осудиме повторно и повторно

Во  сто и една пустина да шетам

Осудиги и моите утра што не плачат веќе

Осудија и онаа мала ситна бабичка,што

Секогаш во правливата улица кажува Добро утро

Осудиги и капките дожд,што ја перат постојано мојата тага

Да,да,осудија и онаа ладна Јануарска ноќ

Кога во тебе прорти семето на животот

Осудија и мојата насмевка која тогаш се разлеа по снегот

Ако треба

Осудиги и планините што катадневно ја впиваат болката моја

Осудиги,осудиги Драга Моја

И Светците што катавечер молитвите ми ги слушаат

Осудиги и мравките,и птиците

Осудиги сите и спаси се така од заборавот

Зошто тебе Љубовта ти пресуди.