Вреди да се запамети
Росата утринскат што паѓаше во мај
И онаа октомвриска тага што чмае
Да не заборавам
И приказните кои останаа ненапишани во новиот нотес
Сега е пожолтен со три прсти прав врз него
Единствено што и сега е исто,е
Само лавежот на кучињата скитници.
Да,да,вреди да се запамети
И спокојот кој секогаш го миреше немирот
И ги собираше соништата на едно место
Правеќи ја така најубавата тишина
Донаа тишина која за многумина беше несватлива.
Но што да се прави
Мојата Боженствена душа е сеуште врзана
Во еден сиромашен Поет
Со малку изморено срце
А ти,ти изгубена птицо во ноќите без соништа
Зарем сеуште сакаш да скиташ во сите ненапишани стихови.
Нема коментара:
Постави коментар