Зборуваа во празнината,кога ќе ги стретнев
некои со
продувани мината кои имаа
Дека во сите
некрстени денови ако стоиш пред огледалото
Точно на
полноќ
Ќе можиш да ги
видиш отчукувањата на срцето како слики мали
Воздишките како
облачиња сини
А непреболот
како молњи лути
Зборуваа,зборуваа,а
потоа,ќе ја изгаснеа музиката
За да биде
повторно тишина насекаде
Мислите дека
ова е само метафора
Не
Ова е
најголемата тајна на темнината
А Љубовта
најголемиот успех во Светлината
Ете,сега знаете
Дел од целата
приказна која треба да се допиши
Од некој друг
осаменик
После моето
заминување.
Нема коментара:
Постави коментар