Воздишката не е искушение

Ако мислите

Дека некоја Жена ќе ве милува со боските по обрзите

Замо затоа што ќе и речете дека сте искушеник во Љубовта

Се лажете

И вие

И оној проклет демон кој е исцибрен од сите сеќавања

Та енего саде дренки зоба,и утробата си ја превртува

Неверувате

Заплачете заедно со ветерот

И заиграјте на дождот

Ќе видите

Ноќната антерија ќе се смкни од вашата кожа

А вечните сенки во дивината ќе го кажат вашето име

За кое не е врзано ни болка,ни спомен

Ни пак некоја трунка Љубов

Оставете

Оставете го

Тоа Благословено и проколнато женско битие

Кое е ослободено од сета набожна покорност

Да господари со судбините на спротивноста

А вие како благодарност запејте им бучлива песна

Која се родила во вашите влажни воздишки

Но разберете

Воздишката не е искушение

Ни пак Боската е нишката која ќе ве врзи со Љубовта.