Гавранот пред да замине
Амајлија ми остави
Пердув од неговото десно крило
Да ме чува од семожни вистини
На покривот застана без да се заврти
И
Пукна небаре меур од сапуница беше.
Потоа молк.
Остана само
Да гледам во прашањето без одговор
Во чија дланка сега спие
Во Божја
Или Демонска .
На смрагдни Брези ли сега седи
Или покрај смрдлива бездна судба колни
Гледа ли сребрена Пирамида
Или крај пепелиште од гламни поминува.
Puo' significare soltanto l'amore
Но скоро невина утеха му праќам
Среќник си што од невидлив кафез си пуштен
А јас останав тука сеуште со погледот диво да молскам веди
Пеколно да ревам и покрај живи покојници да седам.
Да ,
Еве морам ,
Со неколку чудни временски скокови во кафезот да се вратам
Господарите на туѓи животи да ги гледам
Кои немаат сила да се прекрстат,но имаат сила во душата да ти бркнат.
Ако реков
Иднината брза кон пердувот
Ми остана во рацете само сегашноста..
Нема коментара:
Постави коментар