четвртак, 19. јул 2018.

Мислата на Времето




Запознав еден Светец
Кој беше ослободен од сите болки
Грижи,и сонувања за вечен живот
Ете тој
Умираше секој ден позади вратата на четирите ѕида
Но Бескрајната Вселена го ослободуваше од мракот
Го научи да не пишува житија разни
Ами житијата да ги оживее,и да ги пушти семе да фрлаат.

Запознав безделник еден,одмазник роден
Носител на буни,без никакви навики
Во претпоставки се криеше,и божем набожник беше
Кога дете од  мајка крадеше,на светецот му заглаголи
Моли се за мојата душа,а не за мојот гроб
Барем пеколот да биди мислостив,и вратите ми ги отвори
Од Проклетијата се плашам,моли се барем ти за мене.

Запознав пред цутот на Бадемите,Жена
Не ја препознав,во туѓата желба беше сокриена
И со пладневна сенка препокриена
Рече мажена сум,ама уште во крвта блудот ми врие
Дај ми повторно трошка од твојата младост
За да ми биди достапен рајот
Знам дека лажеше,со здив на проколната вдовица беше
Избега како споулавена,кога три пати се прекрстив.

Запознав,и птици,и гуштери,и утови досадни
И сенки живи без свое име
И се влечкав напати меѓу ветришта диви
И ја вдишував тишината на ноќта
Ама за тоа нема да ви кажам,како го правев
Оти мислата од времето тогај ќе ми избега.








Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...