уторак, 5. јун 2018.

Добро е тука,каде што сум






Оставени и напуштени птици,не гракајте веќе
Добро е тука,каде што сум
Сонцето не пече пеколно,и одвреме навреме
Место дожд,паѓа правот на мртвите ѕвезди
Ја сакам оваа тишина,ги создава сите мои бајки
Ќе ви ги раскажам еден ден кога повторно ќе ми ги вратат криљата.

Сенките проколнати повторно ме бараат во спомените
Негледаќи дека времето и низ ѕидовите поминува
Ако некоја божем случајно ме убие
Вие, небидете тажни за ова
Само спомнете и  на зората дека не бев од родот на Јуда.

Не се исповедам сега пред вас
Ни пак сакам да ви бидам некој лажен Бог
Знаете,ве оплакував во младоста кога имав солзи
И во градот каде не постоеа соништата.

Оставени и напуштени птици,немора ноќва да бидете ветар
Само чувајте ја самотијата подалеку од сите вљубени срца
И во пурпурот оставете букет Зумбули на прозорот
Каде некогаш се радував на светлината.










Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...