И ако мракот му го покрива лицето
И се спровира под црно виножито
Живиот покојник,кој
Не знае кутриот
Уште во мајчината утроба си
каснал пченица
За лесна земја
И дека пајажина го препокрила
името негово
Па
До втората полна месечина
Земјата ќе се радува што го
прегнува
Сказанијата ќе го заборават
Породот за десет сребрени талири
ќе му го продадат
И во змиски легла ќе го легнат
Не копајте,не копајте сега вие во
светлината
Јами за неговите гревови
Пирејот се ќе прекрие
И неговиот занес засекогаш ќе го
снема.
Нема коментара:
Постави коментар