Смрта на Идеата

Кутрата таа Идеа

Умираше во најстрашна Агонија

Во касните ноќни часови ,ете таму во главата

Мојата ли,којзнае

Умираше,без звукот на Харфата

И молеше,молеше како мало дете

Пуштиме,пуштиме само миг,нели

А требаше

Требаше да умрам пред водот за стрелање од тие кои прво ќе ми се восхитуваат

А требаше

Требаше да се смешкам додека ловориките на славата ги носам

А требаше,и да бранам некого

И да обвинам некого

А требаше да бидам

И проблем и препоставка

Кутрата таа идеа

Умираше во најстрашна Агонија

Нарекуваќи ме нејзин џелат

Што не ја пуштив да се поклони пред публиката

Која не ја интересираше уметноста

Туку беше дојдена да ја гледа

Смрта на Идеата