недеља, 15. октобар 2017.

Дали ова навистина е Љубов




Ти не плачи,само насмевнисе
И помисли за денот
Кога ќе се стретнеме
Таму каде што Сонцето никогаш не заоѓа
И ноќта никогаш не доаѓа
Ете таму
Без да кажиме и само еден збор
Само со прстите
Ветерот ќе го доприме
И со погледот ќе го прашаме

Дали ова навистина е Љубов

Ти не плачи,само насмевнисе
Сега е полноќ и тишина
Во која има Болка,Радост и малку Тага
И безброј недефинирани мисли
Родени во некој правлив заборав
Каде исто лежеше тоа прашање

Дали ова навистина е Љубов

Ти не плачи,само насмевнисе
Зошто ме познаваш,и те познавам
И кога сум уморен од мислите
И кога чекориш од празнина во празнина
Прашуваќи се


Дали ова е навистина Љубов


Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...