уторак, 19. септембар 2017.

Да можев да се заљубам сам во себеси

Да можев да се заљубам сам во себеси
Никогаш,ама никогаш немаше да се повредам толку силно
Да можев да се заљубам сам во себеси,ќе трепкав со очите
И немаше да оставам Месечината тешко да воздивнува
Еххх да можев
И водата од студена чешма што ќе ја пиев сласт ќе носеше на Душата.

Да можев да се заљубам сам во себеси
Виното само за Благослов ќе го пиев,и рани од младоста ќе лечев
Постојано поразите во победи ќе ги правев,и ќе се прашував малку зачудено
Како да се прегрнам сам себеси.

Да, Да можев да се заљубам сам во себеси
Ќе знаев да кажам илјада и еден убав збор,и
Можеби ќе бев повторно како некогаш дете
Ама
Неможам,ни тоа неможам да го направам,ете,можеби случајно

Сум го скршил огледалото додека сум одел во темнината.




Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...