Се е тивко наоколу

Синото мастило што ни течеше од срцата

Денес стана црно

Утре најавија дека ќе ни течи од вените

Потоа

Сите до еден ќе станеме неразбрани поети

Кои  пишуваат по земјата

Задутре

Тоа проклето задутре

Кројачите на судбини им го оставиле

Велат на стотина луцидни сликари

Морало така,тие

Црните облаци од запад

Да ги обојат со бела боја

И чудните изгрејсонца

Да ги состават во мозаик од парчиња

Мигови извлечени од сеќавањата

Идната недела

Во ова мало опустено место

Ќе дојдат вајари

Ќе прават кипови со ликови среќни

Насмевките,зборуваат така некои,и од џеповите

Е де,од киповите ќе им паѓаат

За идниот месец

Некој од пиајниците само ќе раскажува празни приказни

Ама сепак

За да не биде тивко

Смислиле

Орди од кучиња скитници да лаат насекаде

Така никој да не каже

Се е тивко наоколу.