Го делкав србот од далечното минато
И таман празнината пукна во мене
Се најдов во нечиј мрак
Помислив,ова е некоја нова загатка на животот
Тоа ти било
Нечија Матка
На која ли и припаѓа,пробав да откријам
На Анѓа ли,или Цвета,или недај Боже на некоја луда Индијка.
Етети
Старите Богови повторно ме казнуваат
Којзнае можеби така сакаат да ја искорнат алчноста за слава од мене
Сакав да им кажам
Доста ми е од крвавите гозби
Доста ми е од сладострасни безредија
Беседев за светот
И за невиноста на мугрите
Не липав кога молчевте
Молчев кога внатрешниот оган ми го палевте
Сега
Кога веќе не сум ни цицалче
А незнам дали сум проклето копиле
Или сум плод на маѓија
Сега барем
Не ми ја гаснете месечината во очите
Оставете таа нека свети
Во овој мрак
Нема коментара:
Постави коментар