Под Сенката на Вавилон

Не ме слушајте мене

Не е важно за вас

Дали сум ранет,или мртов

Дали сум горе некаде

Или сум долу врзан во стегите на времето одминато

Вие,вие стиснетеги забите и слушнетеги

Стените на Вавилон што ќе ви кажат.

За првата ,втората и третата ноќ,одмавнете со рака

Во четвртата радувајтесе заедно со пеперутките

Петата сама ќе ве понесе,низ пламенот што ќе ви го даде

Со шестата издегнете над сите Победи,и распливнетесе во сите ширини

Но

Но од седмата плашетесе,и сокријтесе

Позади вашата судбина,и позади сите ваши копнежи.

Вие на сето ова ќе кажете

Далеку е Вавилон закопан

Но агонијата која ќе ве опседне ќе ве разувери

Бидете крваво искрени и соочетесе со суровоста на реалноста

Ова не се само празни фрази,повеќе е крик

Дека е така

Погледнете самите колку убаво ви стои тагата на вашите ликови

Не ги разбирате зборовите зарем не

Затои и не ги гледате световите околу вас.

Но ајде

Ќе ве облечам со облеката на пурпурот

И ќе ве обложам со злато и смарагди

Но сепак тајната на Вавилон нема да ви откријам

Зошто таа е сокриена во сите живи Блудници

Во сите валкани гадости и плуканици

Но сепак ќе ве опиам со виното на гневот

И ќе ве поведам кон сите бесрамни раскоши на душата

Каде не сте соучесници во гревот

Не сум очаен сега

Но ќе одиме заедно во оној ден

кога нема да се плашите од светлината

и кога ветерот ќе си игра со нашите образи

вие сега заборавете на мојата иднина

само излезете од сенката на Сонцето

за да го видите вашиот следен чекор

кој не е направен од навика.

Зборот збогум го кажуваат тие кои се верни на смрта

Додека зборот повторно

Ќе го кажам кога вие

Ќе ја проголтате плунката

Гледаќи како сите заминувања исченуваат.

Ова не е крај

Бидеќи одразот не го познава тоа чуство

Повторно

Повторно

Утре

Или следната есен ќе бидеме под сенката на Вавилон.