петак, 27. мај 2016.

Моја е само Сегашноста.


                                                                         Гавранот пред да замине
                                                   Амајлија ми остави
                                                                           Пердув од неговото десно крило
                           Да ме чува од семожни вистини
                                                   На покривот застана без да се заврти
         И
                           Пукна небаре меур од сапуница беше.

           

          Потоа молк.
                 Остана само
                       Да гледам во прашањето без одговор
                               Во чија дланка сега спие
                                     Во Божја
                                             Или Демонска .
                                                   На смрагдни Брези ли сега седи
                                                           Или покрај смрдлива бездна судба колни
                                                                 Гледа ли сребрена Пирамида
                                                                         Или крај пепелиште од гламни поминува.
                                                                               Puo' significare soltanto l'amore

 

 

 

                              Но скоро невина утеха му праќам
                                             Среќник си што од невидлив кафез си пуштен
                               А јас останав тука сеуште со погледот диво да молскам веди
          Пеколно да ревам и покрај живи покојници да седам.
Да ,
         Еве морам ,
                  Со неколку чудни временски скокови во кафезот да се вратам
                        Господарите на туѓи животи да ги гледам
                                    Кои немаат сила да се прекрстат,но имаат сила во душата да ти бркнат.
                               Ако реков
                                                     Иднината брза кон пердувот 
          Ми остана во рацете само сегашноста..

Чернодримски

Нема коментара:

Постави коментар

Не мирисаме веќе на соништа

  Не мирисаме веќе на соништа   Незнам дали знаеше Но јас незнаев,дека Бевме o ставени на ветромината Од судбината Како цветови...